Lanet olsun arkadaşlar! Bu Vampire Survivors tipini icat edene deee, onun çok tutmasıyla bol bol klonlarını yapana daaa… Hayır, oynaması bu kadar kolay lakin ustalaşması da bir o kadar güç olan diğer bir çeşit yoktur herhalde. Alışılmış bu noktada çuvaldızı da kendime batırayım, çok üzücü düşüyorum bu çeşitteki oyunlara istemsiz halde. Kolaylar evet lakin o kolaylığın içindeki kaotik varoluş eforu da dünyalara bedel benim için. Münasebetiyle bugün de karate yaparak survive etmeye çalışacağım bakalım umarım başarılı olurum.
Her şey bir silah!
Çocukluğu Kanal 6, HBB ya da Star 1 üzere özel kanalların ucuz diye alıp tüm öğlen jenerasyonunu doldurduğu hakikaten de ucuza kotarılmış Çin imali aksiyon sinemalarıyla geçmiş benim bu oyuna düşmemem mümkün değilmiş zati. Bilhassa Jackie Chan sinemalarıyla büyümüş ve onun bitmeyen gücüyle renklendirdiği (ve sonradan öğrendiğim üzere bol bol kemiklerini kırdığı) aksiyon sahneleri bu oyunun da ana temasını oluşturuyor denebilir. Metroydu, bardı, inşaattı üzere yerlerde üstümüze gelen dalga dalga düşmanlardan belirli bir müddet boyunca sağ kalmaya çalışıyoruz ve etraftaki türlü çeşit nesneyi kullanmak da hayati kıymet taşıyor. Örneğin etraftan bulduğumuz bir yer paspası elimizde bir anda ölümcül bir silaha dönüşüp milletin ağzını yüzünü kırabiliyor ve kendisi de kırılıyor zati bir süre sonra. Oyunun taarruz mantığı enteresan biraz. Daima Cooldown’ı dolan otomatik bir kombomuz var 6 hareket slotundan oluşan. Geliştirerek bunu 7’ye çıkarmamız da mümkün lakin kolay değil. Düzey atladıkça bu oyunlardaki klasik güçlenme seçeneklerinin yanında bir de kombolara ekleyebileceğimiz envaı çeşit hareket buluyoruz. Ki bu hareketleri yanlışsız sırayla dizdiğimizde kombolarımızın gücü ve tesir alanları da artıyor. Döner tekmeler, aksi yumruklar, havada parende atıp yere inmeler falan derken hareket portföyümüz epeyce geniş. Yani her ne kadar bahsettiğim çevresel silahlar süreksiz bir rahatlık sunsa da temel gücünüz kuvvetiniz bileğinizde tekrar de.
Ama her şey…
Tabii iş yalnızca bu ele alabildiğimiz silahlarla bitmiyor. Etrafta tek kullanımlık şişe, çöp poşeti, sandalye üzere nesneler, özel noktasına vurduğunuzda devrilen inşaat iskeleleri, su depoları, ortamı baştan sona döne döne yardırıp geçebileceğiniz işveren koltukları falan derken rakiplerin canına ot tıkamak konusunda oyunun haritaları oldukça bir çeşitlilik sunuyor aslında. Demin bahsettiğim altılı kombo dışında daha çok hasar, süratli yürüme, baht ve deneyim puanı üzere geliştirmeler de cinsin olmazsa olmazlarından. Bol bol 8-bit çağından kalma ses efektleri, baştan sona arcade müzikler ve Jackie Chan’den apartma isimsiz ana karakterimiz de tüm bu 80’ler dövüş sineması güzellemesini şık bir biçimde tamamlıyorlar. Natürel cinsin alametifarikası olarak birinci seferleriniz pek parlak geçmeyecek ve rakipler kalabalıklaştıkça köşeye sıkışıp bol bol dayak yiyeceksiniz. E natürel dayağın tabiatında yiye yiye atmak olduğundan bir noktadan sonra türlü çeşit hareketle rakiplerin içinden geçen, dişlerini ve paralarını yerlere döküp hatıra diye saklayan saykonun birine de dönüşeceksiniz. Fakat oraya varan yol bol kan, ter ve gözyaşı dökmekten geçiyor işte onu da bilelim.
Dayak bir sanattır.
Buraya kadar anlattıklarım ilginizi çektiyse ve benim üzere bu cinste çıkmış Army of Ruin, Deeprock Galactic Survivor üzere oyunlara gereğinden fazla vakit gömmeye meyilliyseniz hepi topu 3 papel olan Karate Survivor’a da bir bakın derim. 40 yıldan beri yapılan Jackie Chan oyunlarının bence oldukça eğlenceli ve yaratıcı bir manevî devamı olmuş oyun ve içerdiği tüm kaosun içindeki o stabil ve adım adım ilerleyerek bir nizam kurma hissi hayli doyurucu. Son olarak oyunun hudut gerilim atmak için birebir olduğunu da ekler kaçarım dostlar!
