İspanyol oyun geliştiricilerinin bende özel bir kredisi var. Nasıl olmasın ki? Nomada Studio, Gris ve Neva ile gönlümüzü almış, The Game Kitchen da Blasphemous oyunlarıyla soulsvania cinsinin en düzgün örneklerinden ikisine imza atmışken, öbür türlüsü mümkün mü sizce?
Hal bu türlü olunca tekrar İspanya merkezli bir stüdyo olan Valhalla Cats’in yeni oyunu Stars in the Trash de radarıma takılmıştı. Kendisiyle buluşma vakti geldi çattı, 9 Aralık itibariyle oyun severlerle buluştu. Bu vesileyle sizleri de bu kıssaya davet edeyim istedim. Buyurun daima birlikte sıcacık bir maceraya yol alalım.
Sizleri şirin kedimiz Moka ile tanıştıralım
Kahramanımız bir mesken kedisi olan Moka. Lakin konutta canı sıkılıyor (belki bir de pencereden gördüğü kediye gönlünü kaptırmış olabilir :)) ve ne yapıp edip soluğu sokakta almayı başarıyor. Bundan sonra da yeni dostlar ve düşmanlar edineceği bir maceraya birinci adımlarını atmış oluyor.
Evde geçen birinci sahneler bir nevi öğretici kısım olarak kıymetlendirilebilir. Bir yandan platform kısımlarına ufak ufak ısınıyor, bir yandan da aksiyon sahnelerinde neler yapacağımızın ufak bir örneğini görmüş oluyoruz kedimizin elektrikli süpürgeyle gayret sahnesinde.
Hemen burada bir parantez açıp oyuna dair en hoşuma giden ayrıntıdan bahsetmek istiyorum. Kestirim edebileceğiniz üzere kedimiz Moka! Moka, karşılaşabileceğiniz rastgele bir kedi nasıl davranır, nelerden hoşlanır nelerden hoşlanmazsa motamot o denli hareket ediyor. Toplarla oynuyor, raflarda bardak çanak ne bulursa düşürüp kırıyor, halıları ve kartonları tırmalıyor, koltukları parçalıyor, televizyon kumandasına pati atmayı ihmal etmiyor, elektrikli süpürgeyi düşman üzere görüyor, banyodan hiç hoşlanmıyor, önüne bir salatalık düştüğünde de tüyleri diken diken oluveriyor :) Bir yandan yaramazlıktan geri kalmazken bir yandan da sempatikliğiyle kalbinizi çalmayı başarıyor. Moka’yı ekrandan alıp bağrıma basasım geldi.
Buradan da anlayabileceğiniz üzere Stars in the Trash, tam manasıyla bir kedi oyunu. Bunu çabucak her sahnesinde hissettiriyor. Hatta bir sahnede “My Cat From Hell”in imalcisi Jackson Galaxy’ye de denk geliyoruz. O tekrar her vakit olduğu üzere bir kediyle ilgilenirken Moka da yanından geçiveriyor ve seyahatine devam ediyor.
Moka’nın bu seyahati onu kentin farklı yerlerine götürüyor. Yeri geliyor sokak ortasında bir köpeği fare taarruzlarından kurtarıyor, yeri geliyor küçük bir kızın kaybettiği oyuncağını bulup onun göz yaşlarına son veriyor, yeri geliyor dam zirvelerinde koşturuyor. Br noktada oyunumuzun makus adamıyla yolu kesişiyor. Onunla ve fareleriyle çaba ediyor. Bir yandan kaybedip bir yandan tekrar bulduklarıyla maceranın sonuna yanlışsız koştura koştura gidiyor. Dostluk, kayıp, kavuşma, sevgi, hüzün ve memnunlukla yoğrulmuş bir öykü sunuyor bizlere.
İşin oynanış kısmında o denli ahım şahım bir tablo kelam konusu değil, ancak bu makus olduğu manasına da gelmiyor, yanlış anlaşılmasın. “Sade ve güzel” diyerek özetleyebilirim bu durumu. Stars in the Trash, yüklü olarak platform kısımlarından oluşan, ortada sırada bulmacalar çözdüğünüz, birkaç sahnede de aksiyona girdiğiniz bir oyun. Ne bulmacalar çok şiddetli ne de aksiyon kısımları ter döktürecek cinsten. Aslında bu türlü şirin mi sempatik bir oyunda o denli olması da beklenmezdi herhalde, değil mi? Bununla birlikte bunların eksikliğini de hissettirmiyor oyuncuya. Moka’nın seyahati o kadar renkli, o kadar hoş sahnelerden oluşuyor ki, oturup yalnızca izlemek bile keyif verdi bana.
Hazır yeri gelmişken oyunun görsel dizaynına geçiş yapmak istiyorum. Eski stil çizgi sinemaları andıran bir havası var Stars in the Trash’in. Her sahnesi elle çizilmiş, çok hoş görünen bir oyun. Sesler de tam olması gerektiği üzere. Aksiyon sahnelerinde tempo kazanan, yeri gelip duygusal tınılarla yeri gelip muzip melodilerle ilerleyen müzikleriyle de bu tabloyu taçlandırmayı başarıyor.
Oyuna dair olumsuz olarak belirtilebilecek bir nokta, çok lakin çok kısa olması. Tam manasıyla tadı damağınızda kalıyor, “Keşke biraz daha devam etseydi” demekten kendinizi alıkoyamıyorsunuz. Şayet daha uzun ve daha doyurucu bir içeriğe sahip olsaydı puanını 8’e çıkarması işten bile değildi.
Bir de tahminen kısım ortasında kayıt yapma imkânı olmaması da eleştirilebilir ancak bu kadar kısa bir oyun olunca kayıt imkânı sunulmaması da o kadar sorun edilecek bir ayrıntı üzere görünmüyor açıkçası.
Öte yandan bütün bunlar çok da önemsenecek şeyler değil bana nazaran. Oyuna davet metninde “Sıcak bir içecek alın, bir kediyle (veya rastgele bir tüylü dostunuzla) rahatlayın ve birkaç saatlik maceranın tadını çıkarmak için daha kolay vakitlere geri dönelim” deniliyor. Bu davete kayıtsız kalmayın derim.
